SZACHY
Szachy, zadania szachowe i nie tylko
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Profil
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
Forum SZACHY Strona Główna
->
O Szachach
Napisz odpowiedź
Użytkownik
Temat
Treść wiadomości
Emotikony
Więcej Ikon
Kolor:
Domyślny
Ciemnoczerwony
Czerwony
Pomarańćzowy
Brązowy
Żółty
Zielony
Oliwkowy
Błękitny
Niebieski
Ciemnoniebieski
Purpurowy
Fioletowy
Biały
Czarny
Rozmiar:
Minimalny
Mały
Normalny
Duży
Ogromny
Zamknij Tagi
Opcje
HTML:
TAK
BBCode
:
TAK
Uśmieszki:
TAK
Wyłącz HTML w tym poście
Wyłącz BBCode w tym poście
Wyłącz Uśmieszki w tym poście
Kod potwierdzający: *
Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Skocz do:
Wybierz forum
Szachy
----------------
O Szachach
Polscy Problemiści
Konkursy
Problemistyka Szachowa
Puzzle
Turnieje szachowe na Śląsku
Szachy w Kraju
Szachy na Świecie
Linki
Wszystko oprócz szachów
----------------
Perpetuum Mobile
Chicago me Chicago
Pogaduchy
Humor
Przegląd tematu
Autor
Wiadomość
wladek
Wysłany: Nie 12:38, 02 Lis 2014
Temat postu:
2014-11-02 07:29 |
Wojciech K.Borkowski
Roman Polański - nigdy nie jest za późno na refleksję
Piosenka pedagogiczna
Poznałam go niedawno
jest piękny jak z ekranu
i szybki jak Bill z Buffalo
bezwzględny jak szef klanu
gdy wysiadałam z auta
on objął mnie i rzekł
dzisiaj ty będziesz moja
tak jakby chciał mnie zjeść
ref: Co nagle to po diable
powściągnij swoje żądze
zabierz mnie do teatru
zatańcz ze mną na łące
pogadaj z moją mamą
z bratem na ryby jedź
i całuj mnie oczami
i czaruj mnie słowami
i nie spiesz się
to grzech
Dzwoni do mnie co wieczór
twierdzi że jestem z Marsa
że świat jest dzisiaj inny
że moja gra to farsa
że tracę jedną szansę
że kocha mnie i chce
a ja słucham jak dzieciak
i myślę nie jest źle
ref: Co nagle to po diable
powściągnij swoje żądze
zabierz mnie do teatru
zatańcz ze mną na łące
pogadaj z moją mamą
z bratem na ryby jedź
i całuj mnie oczami
i czaruj mnie słowami
i nie spiesz się
to grzech
----
wladek
Wysłany: Nie 16:40, 26 Paź 2014
Temat postu: Randka
-
Joanna Drosio-Czaplińska, współpraca Kinga Kruczek
-- 26 października 2014
Polacy porzucają serwisy
randkowe.
Przenoszą się na Tindera
http://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/ludzieistyle/1597217,1,polacy-porzucaja-serwisy-randkowe-przenosza-sie-na-tindera.read
Dobór nienaturalny
Chyba po raz pierwszy w historii społecznej świata to starzy przejęli zwyczaje randkowe młodych.
Jeszcze rok temu portale randkowe, operujące skomplikowanymi testami na dopasowanie, tworzonymi przez psychologów, informatyków, marketingowców itd., miały nadzieję, że zmonopolizują życie romansowe. A tu taka niespodzianka.
W ciągu ostatnich dwóch lat tradycyjne (już) portale randkowe zubożały aż o jedną trzecią użytkowników. Klienci uciekli do nowej aplikacji, która zamiast szukać idealnych dopasowań, bazuje na zaledwie dwóch sprawach: zdjęciach oraz lokalizacji GPS.
Tinder, bo o nim mowa, nie ma żadnych randkowych aspiracji. Ogłasza się jako aplikacja umożliwiająca poznanie ciekawych ludzi. Nie oferuje nic prócz skojarzenia dwóch osób, którym wzajemnie spodobały się swoje zdjęcia i które są blisko w sensie geograficznym.
Właśnie ta aplikacja ma dziś jednak opinię elitarnej – trochę tak jak Facebook z początku swojego istnienia: „Twoi znajomi tam już są, więc spotkasz kogoś ze swojej półki”. Tam właśnie przeniosło się życie romansowe polskiej wielkomiejskiej klasy średniej.
Co nie wychodzi?
Zasada jest prosta.
Żeby skorzystać z aplikacji Tinder, trzeba najpierw mieć profil na Facebooku.
Użytkownik tworzy profil zgodny z facebookowym, zamieszczając tam zdjęcia. Nadaje sobie nick – imię prawdziwe lub fikcyjne, podaje też miejsce zamieszkania i wiek. Określa, w jakim przedziale wiekowym i jakiej płci ma być osoba lokalizowana przez GPS. I – co najważniejsze – w promieniu ilu kilometrów ma się ten obiekt znajdować.
Maksymalna skala poszukiwań – do 160 km
, ale można wpisać i 3.
Na ekranie smartfona wyskakują wówczas zdjęcia osób z okolicy.
Jeśli fotka się spodoba, na ekranie telefonu należy przycisnąć serce, jeśli nie, czerwony krzyżyk. Jeśli druga strona też naciśnie serce, telefon pokaże dwa zdjęcia jako parę. Wtedy można automatycznie przejść na czat – wymienić się telefonami, umówić. Można też przejrzeć zdjęcia jej/jego znajomych z Facebooka.
Królują na Tinderze oczywiście zdjęcia selfie. Obowiązkowa jest tak zwana „samojebka” – zdjęcie, na którym wygląda się dużo młodziej i atrakcyjniej, np. w modnych okularach, podczas uprawiania jakiegoś sportu (preferowana wspinaczka i kitesurfing), z przyjaciółmi, na elegancko, biznesowo. Ale modne są też fotki w masce np. muchy, słonia, wilka, szczególnie w grupie wiekowej 20 plus.
Starsi, o dziwo, nie wstydzą się swoich zdjęć – być może zakładając, że na tej aplikacji spotkają tylko obcych atrakcyjnych mężczyzn/kobiety ze swojej półki. Względnie wrzucają fotografie modelek i modeli „w tym samym typie”. Wierząc, że o ich statusie czy guście więcej powiedzą twarze ich znajomych z Facebooka oraz lista lajków.
Młodzi w to weszli, bo to było rozwiązanie idealne dla nich.
Stworzone pod ich potrzeby i dziwności. Czyli przedkładanie kontaktu sieciowego nad zwyczajny, skłonność do ciągłego sprawdzania własnej pozycji, autoobsesje zdjęciowe. Zaskakująco licznie za nimi poszli jednak starsi, 40‑ i 50-latki, którzy w związkach szukają jednak realności. Starsi wystawili się obok młodych jak w sklepowej witrynie, wprawiając psychologów społecznych w konsternację: po raz pierwszy w historii to starzy tak masowo udają młodych. Zaciera się granica między dojrzałością (od której się teraz ucieka) a młodzieńczością (do której się teraz dąży).
skomentuj (3)
fora.pl
- załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by
phpBB
© 2001, 2005 phpBB Group
Regulamin